Z czasem znacznie rozbudowano zakres „pięciu wolności”. Na przykładzie pierwszego punktu, wolności od głodu i pragnienia – w Unii Europejskiej został wprowadzony całkowity zakaz stosowania antybiotyków w paszy oraz syntetycznych stymulatorów i hormonów w celu przyśpieszenia wzrostu zwierząt. Zwierzęta są wolne nie tylko od głodu i pragnienia, ale również od niewłaściwych i szkodliwych dodatków paszowych. W wyniku stosowania właściwego, dopasowanego do potrzeb zwierząt żywienia, chowane ptactwo jest pozbawione chorób, a presja występowania chorób jest mniejsza. Dodatkowo, każdy ptak chowany w Europie musi posiadać stały dostęp do wody w ilości i jakości odpowiadającej jego potrzebom. W niektórych krajach UE, takich jak Polska, wymogi dotyczące wody dla zwierząt zakładają dostęp do wody tej samej jakości, co ta przeznaczona dla ludzi.
Kolejnym ważnym punktem jest wolność od dyskomfortu, związana silnie z wolnością do wyrażania normalnego behawioryzmu. Unia Europejska bardzo restrykcyjnie podchodzi do aspektów związanych z obsadą zwierząt i warunkami bytowymi, w wyniku czego, inspekcja weterynaryjna regularnie kontroluje miejsca chowu pod kątem właściwego zagęszczenia i obsady zwierząt. W większości krajów Unii, rolnicy są zobligowani do internetowego raportowania ilości utrzymywanych zwierząt. Liczby te są następnie weryfikowane przez służby weterynaryjne – na przykładzie produkcji kurcząt, ich sumaryczna waga na metr kwadratowy powierzchni nie może przekraczać 33 kg.
Wolność od bólu i chorób, wolność od strachu i stresu – zwierzęta gospodarskie w Unii Europejskiej posiadają pełne prawo do opieki weterynaryjnej i właściwego traktowania. Z tymi prawami wiąże się obowiązek dbania o stan posiadanych zwierząt. W razie niespełnienia wymogów, zwierzęta mogą zostać odebrane gospodarzowi, a on sam ukarany grzywną lub zakazem kontynuowania produkcji zwierzęcej. Wolność od strachu i stresu wiąże się z właściwym przeszkoleniem personelu pracującego ze zwierzętami oraz odpowiednimi warunkami bytowymi. Europejscy producenci z sukcesem ograniczają czynniki stresogenne, dopasowując parametry takie jak obsada, wilgotność powietrza, temperatura czy prędkość powietrza do potrzeb bytowych i behawioralnych zwierząt.